همیشه شنیده‌ایم انسان موجودی اجتماعی است، این ادعا دلایل مختلف داشته است؛ اینکه انسانها به توانایی، ساخته ها و کمک دیگران نیاز دارند، شاید بخشی از آنها باشد. اما می‌خواهم به یکی دیگر از این مولفه‌های اجتماعی بودن اشاره کنم و آن نیاز به تایید و قبول از طرف دیگران است: نیاز روانی به دوست داشتن و دوست داشته شدن، تنها جزئی از همان تأیید و قبول است. انتخاب دوست از همفکران و هم مسلکان نیز می‌تواند به شکلی بیانگر همین نیاز به تأیید و قبول توسط دیگران باشد: دوستانی که نظرات ما را تأیید می‌نمایند و دوستانی که نظرات و لذا خود ما را قبول می‌کنند.
